Recensie - Ik ben geen racist

Na het neerschrijven van alle positieve en negatieve puntjes besefte ik dat het toneelstuk al bij al nog wel meeviel en niet zo slecht was. Omdat ik net zoals mijn andere klasgenoten niet zoveel naar toneel ga kijken, zijn we misschien vooraf veel te kritisch geweest waardoor we er veel meer van verwachtten. Het decor was heel origineel in elkaar geknutseld en heel praktisch! Het was de eerste keer dat ik de lichten niet zag dimmen zodat ik kon zien hoe de acteur zelf zijn decor veranderde. Een minder leuke eerste ervaring vond ik de monoloog, dat maakte het voor mij wat saai om naar te kijken.

Het applaus na de voorstelling vond ik voor de acteur zeker op zijn plaats. Ondanks hij het in zijn eentje voor elkaar moest krijgen vond ik dat hij een puike prestatie had neergezet. Dankzij zijn zeer goede intonatie in zijn stem en een prima mimiek leek het verhaal 'echter'. Doordat hij echt goed in zijn rol zat waren er weinig dode momenten en leek het of hij het zelf had meegemaakt, wat een toneelstuk natuurlijk veel boeiender maakt!

Naar mijn mening duurde de voorstelling iets te lang. Ik vond het verhaal ook heel uitgebreid en als je verplicht bent om dan de hele tijd naar één persoon te kijken wordt zo'n opvoering natuurlijk snel te langdradig of een beetje saai. Ondanks zijn mooi acteerwerk mocht het voor mij iets korter duren waardoor ik dan misschien wat geboeider had geluisterd.

Het einde van het toneelstuk vond ik raar en zelfs een beetje storend. Het verhaal stopte plots en het was niet duidelijk wanneer het juist gedaan was waardoor iedereen maar in het wilde weg begon te applaudisseren.

Ik ben niet van plan om uit mezelf nog eens een monoloog te gaan bekijken, daar ben ik zeker van. Toch vond ik het wel tof dat het eens over iets actueels ging. Ondanks dat racisme een serieus onderwerp is vond ik dat er wat meer humor in mocht verwerkt zitten. Op je eentje is het natuurlijk altijd moeilijk om mensen te entertainen, voor mij is dat een teken dat een toneelstuk met meerdere acteurs afwisselender is!

Happiness

For me, happiness can be hidden in very little things. Shopping with my mom, giving a high-five to my dad after a good game, talking or going out with the girls, being together with my boyfriend or just laying in my bed after a heavy day can make me very happy.
Having my friends around me is one of the things which gives me a very cheerfull feeling. 

My life is like a bottle of champagne, I experience a lot of pressure and I have short moments of joy. I don't have that much time to go out, to go shopping or have some girltalks with my friends in Knokke, so it makes me very excited when I can spend some time with them.
What gives me also a fantastic feeling is when you loose several basketballgames in a row and suddenly you win against the leader in the competititon. I've always believed that if you put in the work, the results will come. Last week we trained very hard and everyone in the audience and our fans could behold our hard defense and perseverance during the game. According to my oppinion, if you do things half heartedly, you will have half-hearted results.

The last thing I would like to say about 'being happy' or 'happiness' is something about my brother. It means a lot to me that I have a good relationship with him. I don't see him that much so when we have a quarrel, I can't  abide it because it ruines the whole atmosphere at home. My brother is always there for me when I need him, for instance after a tough game he will always hug me. Our when I don't want to go to the boarding school he sends me every day a message that I have still x days to go. When I feel down, Kenzo is always there to make me laugh and cheer me up. My brother is simply the best! I couldn't imagine a better one! I'm very lucky to be born in such a lovely family ♥

Cryonics

First of all, who is that insane to let himself freeze for more than 50 years? I mean, what do you want to achieve with it? I don't understand this crazy idea because first of all it costs a lot, I absolutely prefer to spend my money on things in my current life.
Secondly you're whole body gets injected with chemicals, which I think doesn't sound very healthy. As far as I know, people are just trying to avoid chemicals in our food and drinks.
One more reason to reject the offer in order to be frozen is that you will wake up and have no acquaintances around you. When you wake up out of your frozen condition 100 years later, your mom, dad, brothers,  sisters or friends won't be there anymore.  You'll have to do everything by yourself and have to pick up your life again. Maybe you have to study again, build up a family life, find work to earn money and get a new social life.

As they say in the short movie, we have a big problem with freezing our cells. It sounds very disturbed to me when a doctor would say: 'We will replace the liquid in your cells with a chemical cocktail.' What I'm wondering now is how they will change these substances again before you wake up. Or do you just have to live on with a chemical cocktail in your body? It all seems like a mystery to me and I'm not very interested in such scientific experiments. So I don't care if they will invent more crazy things like freezing yourself, I won't participate.

For me it looks very ridiculous to disappear for several years, because you can't go back in time ( but maybe by then they will have something invented for it) to tell everyone what is new or what you've seen. I am also very curious about our future, but I guess everyone wants to know if there is life after death or if scientists will discover life from outer space. But I'm just not that inquisitve and crazy to get myself locked up in a freezer for several years.

Reflectieverslag N-VA

Tijdens mijn gesprek met het bestuurslid van de N-VA van Knokke-Heist, Cathy Coudyser, stelde ik haar de vraag wat de N-VA bedoelt met hun slogan: denken-durven-doen. Deze slogan, die dateert van 2010, werd toen bij de federale verkiezingen gebruikt. Als eerste gebruiken ze 'denken', hiermee bedoelen ze dat de mensen moeten nadenken over hoe het land functioneert en of er verandering nodig is. Bij 'durven' moeten de kiezers de stap durven zetten naar de N-VA, zelfs al stemmen ze al jaren op een andere partij. Ten slotte moeten ze het ook 'doen' en dus effectief in het stemhokje op de N-VA stemmen.

Cathy wist mij te vertellen dat hun huidige slogan als volgt geldt: 'De kracht van verandering'. Als ik dit motto toepas op de gemeenteraadsverkiezingen is het duidelijk dat de N-VA, na 33 jaar lang dezelfde burgemeester, een jonge 'leider' voor Knokke-Heist wil die een andere weg durft inslaan met nieuwe ideeën.

De NV-A in Knokke-Heist streeft naar meer inspraak voor de burgers en betrokkenheid bij besluitvorming. Als voorbeeld kunnen we het ontwerp voor het nieuwe casino in Knokke gebruiken. Bij het ontwerpen wordt er geen rekening gehouden met burgers die in de buurt wonen en eventueel last kunnen ondervinden. De NV-A zou daarom graag inspraakvergaderingen willen organiseren zodat designers en burgers samen kunnen overleggen en tot een overeenkomst kunnen komen.

Een tweede puntje wat ze op termijn anders willen zien is het betaalbaar wonen. Voor vele jonge startende gezinnen is het haast onmogelijk om nog een betaalbaar stukje grond te vinden in Knokke-Heist. Daarom moeten verkavelingen niet gebruikt worden om dure luxueuze appartementen of huizen op te bouwen voor toeristen die er hun tweede verblijf willen, maar wel voor inwoners van Knokke-Heist die hier opgegroeid zijn.

Burgemeester Lippens staat misschien wel al 33 jaar aan het hoofd van ons beleid, maar toch hebben we het helemaal niet slecht in Knokke-Heist. Aan de andere kant kan ik de NV-A wel volgen, want de mensen zijn mondiger geworden dus moeten we rekening houden met ieders mening.

Frank Warren - Half a million secrets

I found an interesting video that amazed me.

Who is Frank Warren and what was his idea?
He's just an ordinary man who struggled with his secrets that he couldn't tell anyone. So he started in november 2004 with the crazy idea to print out 3.000 self adressed post cards. He asked people anonymously to share their artfull secret they never told to anyone.



Why did he make a PostSecret blog?
The action expanded worldwide because people started to buy their own postcarts and kept on sending their own postcards to him. So he wanted to share those stories on the internet.

Give an example of an funny secret which doesn't harm people.
A waitress in Starbucks Coffe shop gives decaf to customers who are rude to her.

There's one moment of total silence when he shows us a message of human drame, why?
One of the deepest secrets is shown: 'Everyone knew me before 9/11 believes I'm dead.'

Did Frank Warren inspire other people?
Yes, one of them is a young Canadian student, Matty. He started a website: 'I found your camera.' This is an ingenious way to return thousands of lost photos on cameras and sticks that were found. Many of the owners are very greatful with this website.

Ruth Flowers

Ruth Flowers, also known as Mamy Rock is an 72-year old British disc jockey. Her father was a tenor, her brothers and sister where pianist and guitarist so she grew up in a very musical family. She played yesterday, on the Festival of Europa, an exclusive DJ set for Brussel's citizens.

She became famous because she got invited to her grandson Javier's birthday at a club. When she wanted to enter the club, the bouncer wanted to refuse her because of her age but after insisting she succeeded. On that party she said to her grandson that she could as well become a DJ but he thought she was joking, so he didn't believe her. A few days later she confirmed to him that she was really serious about the idea of becoming DJ.
She got introduced to a young French producer, he introduced her to electro, trained her in DJing techniques and helped her to build her image. After a while she began to develop her own style with inspirations from some of her favorite artists (for example: The Black Eyed Peas).
On the fifth of July her first single "Still Rocking" came out.

Some people think that life ends at 60. But the crazy old woman doesn't think so: ' I'd say, don't even give it a thought, eat wel and exercise. Health and fitness are of course a factor in how much we enjoy our lives, taken an interest in new ventures, even take up new studies, music for instance, a great way of taking on a challenge. There is something out there for each one of us, so when you have time in your later years to indulge in a new adventure, go for it!'

I think this woman won't stop making music until she dies. I wonder if she still can spend some time with her grandchilderen, because of her busy program. Ruth has her own site where you can watch some of her videos & photos, listen to her music and buy T-shirts.

Non-verbale communicatie

Communicatie bestaat uit 7% verbale communicatie en 93% non-verbale communicatie. Enkele vormen van non-verbale communicatie zijn lichaamstaal, je houding, gebaren en afstand.

Lichaamstaal is verantwoordelijk voor je eerste indruk. Geef je een slap handje en neem je een gesloten houding aan, dan zal het al rap duidelijk worden dat je wat verlegen bent.
Tijdens een gesprek is het een goeie tip om het oogcontact te 'onderhouden'. Als je je gesprekspartner regelmatig aankijkt toon je interesse en betrokkenheid, en het nodigt ook uit om verder te praten.
Door je armen te kruisen kom je afstandelijk over, het schijnt zelfs dat je meer zelfzekerheid uitstraalt als je met lege handen communiceert. Het is dus een goed idee om je handen te gebruiken tijdens het praten, gebaren kunnen je boodschap ondersteunen maar een wijzende vinger vermijdt je best.

Respecteer de persoonlijke zone (45-120cm) van je gesprekspartner, kom dus niet te dichtbij want dit geeft niet altijd een goeie indruk. Het is niet nodig om mensen die je niet zo goed kent veel aan te raken. Ook let je het best op met je gezichtsuitdrukkingen. Bij het fronsen van je wenkbrauwen kan je gesprekspartner het gevoel krijgen dat je niet akkoord bent.

Non-verbale communicatie hangt ook van cultuur tot cultuur af. In China bijvoorbeeld wordt beweerd dat non-verbale communicatie belangrijker is dan verbale communicatie. Chinezen zullen zich irriteren aan een spreker die zijn armen gebruikt bij het spreken, ook verkiezen Chinezen eerst te knikken alvorens een hand te schudden.
Als iemand in China geeuwt of staart wil dat zeggen dat die persoon nieuwsgierig of verrast is, terwijl dit bij ons een volledig andere betekenis heeft. Bij het opsteken van de middelvinger voelen wij ons beledigd, maar in China wordt dit niet negatief geïnterpreteerd.